ΣΥΡΙΖΑ

ΣΥΡΙΖΑ
Πατήστε πάνω στην εικόνα για να συνδεθείτε στην ανανεωμένη μας Σελίδα, σας ευχαριστούμε
«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».

Αδαμάντιος Κοραής (1748 – 1833)

γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού.

ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

Το παρόν ιστολόγιο είναι η φωνή της Οργάνωσης Mελών ΣΥΡΙΖΑ - ΜΑΡΑΘΩΝΑ, ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟ, ΣΟΥΛΙ, ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ.

Τα Γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Μαραθώνα είναι στην κεντρική πλατεία της Νέας Μάκρης Λ.Μαραθώνος και Ν. Πλαστήρα, τηλ. 22940 94688, καθημερινά τα γραφεία λειτουργούν 6 με 9 μ.μ.


Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Υπόθεση Sacco και Vanzetti, την Παρασκευή 17/01/2014 στις 21.30

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΜΑΡΑΘΩΝΑ  

Την Παρασκευή 17/01/2014 στις 21.30 μετά το συντονιστικό, θα προβληθεί η ταινία του Giuliano Montald "Sacco e Vanzetti"


Της Νίνας Κουλετάκη

«Δεν θα ευχόμουν ποτέ σ’ ένα σκυλί, δεν θα ευχόμουν ποτέ σε ένα φίδι, δεν θα ευχόμουν ποτέ στο πιο χαμερπές και δυστυχισμένο πλάσμα της γης, να περάσει όσα υπέφερα εγώ, για πράγματα για τα οποία δεν είμαι ένοχος. Αλλά έχω πειστεί πως είμαι ένοχος για όλα όσα υποφέρω. Υποφέρω γιατί είμαι ριζοσπάστης και, αλήθεια, είμαι ριζοσπάστης. Υποφέρω γιατί είμαι Ιταλός και, αλήθεια, είμαι Ιταλός. Υποφέρω περισσότερο απ’ όλα για την οικογένειά μου και την αγαπημένη μου, παρά για τον εαυτό μου. Αλλά είμαι τόσο σίγουρος πως έχω το δίκιο με το μέρος μου, ώστε αν μπορούσατε να με εκτελέσετε δυο φορές, και αν μπορούσα να ξαναγεννηθώ ακόμα δύο ,θα ζούσα την ίδια ζωή και θα έκανα ότι έχω ήδη κάνει».
Bartolomeo Vanzetti


«Αν δεν είχε συμβεί αυτό, θα μπορούσα να είχα ζήσει τη ζωή μου ανάμεσα σε γελοίους ανθρώπους. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει απαρατήρητος, άγνωστος, αποτυχημένος. Αυτό είναι η σταδιοδρομία μας και ο θρίαμβός μας. Ποτέ, σε όλη μας τη ζωή, δεν θα μπορούσαμε να ελπίσουμε να κάνουμε τόσα πολλά για την ανοχή στη διαφορετικότητα, τη δικαιοσύνη, την κατανόηση ανθρώπου από άνθρωπο, όπως κάνουμε τώρα, κατά λάθος. Τα λόγια μας – οι ζωές μας – οι πόνοι μας – είναι ένα τίποτα! Η αφαίρεση της ζωής μας, της ζωής ενός καλού παπουτσή κι ενός πωλητή ψαριών – είναι τα πάντα!
Nicola Sacco

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στις 15 Απριλίου του 1920, δυο άντρες ληστεύουν και δολοφονούν τον ταμία και έναν φρουρό του εργοστασίου κατασκευής παπουτσιών Slatterand Morrill, αποσπώντας $15.776.
Τρεις εβδομάδες αργότερα οι ιταλοί μετανάστες και διακεκριμένοι αναρχικοί Nicola Saccoκαι Bartolomeo Vanzetti, κατηγορούνται και συλλαμβάνονται για το έγκλημα, παρά τις σχεδόν ανύπαρκτες αποδείξεις εναντίον τους. Μετά από μια δίκη επτά εβδομάδων, οι Saccoκαι Vanzetti κρίνονται ένοχοι, με περιστασιακές ενδείξεις, για φόνο και καταδικάζονται σε θάνατο. Επτά χρόνια αργότερα, μετά από πολυπληθείς εφέσεις και την τεράστια δημόσια κατακραυγή, εκτελούνται αμφότεροι για τα «εγκλήματά τους».
Η διαμάχη για την ενοχή τους συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ήταν δυνατόν οι δυο άντρες, μετανάστες ιταλικής καταγωγής, να έχουν μια δίκαιη δίκη, στην Αμερική του 1920, με το αρνητικό της κλίμα κατά των μεταναστών; Η Κόκκινη Απειλή, με την οποία η μεταπολεμική κυβέρνηση των Η.Π.Α. προσπαθούσε να αντιταχθεί στο κύμα απεργιών που σάρωνε τη χώρα, η σκληρή προπαγάνδα εναντίων των μεταναστών και των ριζοσπαστικών οργανώσεων, καθώς και η Επιδρομές Πάλμερ (λυσσαλέες επιθέσεις κατά ριζοσπαστών μεταναστών), συνηγορούν ότι οι λόγοι της εκτέλεσής τους ήταν αποκλειστικά πολιτικοί και κοινωνικοί. Η εκτέλεση των Sacco και Vanzetti δεν είναι άλλο από μια εν ψυχρώ πολιτική δολοφονία.
Καθώς η Αμερική εισέρχεται στη δεκαετία του 1920, η εχθρικότητα προς τους μετανάστες ανέρχεται σε πρωτοφανή επίπεδα. Η Μπολσεβίκικη Επανάσταση του 1917 έφερε στο προσκήνιο τον κομμουνιστικό κίνδυνο και οδήγησε τον Γενικό Εισαγγελέα AlexanderMichelPalmer να επιβάλει τις πρακτικές του κατά της Κόκκινης Απειλής, που περιελάμβαναν παραβιάσεις των πολιτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων και μελάνωναν την εικόνα των μεταναστών.
Τα προβλήματα της μεταπολεμικής Αμερικής, τα οποία οφείλονταν σε ψυχολογική, οικονομική και ηγετική ύφεση, συνδυασμένα με τον υπαρκτό φόβο από τη μετανάστευση και την απειλή της αταξίας και του πλουραλισμού στην αμερικανική κοινωνία, οδηγούν στο να καταστήσουν τους ευρωπαίους μετανάστες αποδιοπομπαίους τράγους. Το αποτέλεσμα αυτό έγινε αισθητό, με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο, κυρίως στους ξένους ριζοσπάστες, αναρχικούς και κομμουνιστές. Οι NicolaSaccoκαι BartolomeoVanzetti, αμφότεροι μετανάστες και αναρχικοί, ένιωσαν στο πετσί τους την έκφραση της αμερικανικής προκατάληψης και βίας αυτής της περιόδου.
AlexanderMichelPalmer


Από τις αποδείξεις και τα προφανή αισθήματα προκατάληψης προς τους μετανάστες, η υπόθεση ήταν λιγότερο μια παράθεση γεγονότων και αποδείξεων και περισσότερο μια αντιπαράθεση πολιτισμών. Δυστυχώς, όπως έδειξε το αποτέλεσμα, αυτό ήταν και το έγκλημα για το οποίο τιμωρήθηκαν οι Saccoκαι Vanzetti.Αντί η δικαιοσύνη τους, για την οποία τόσο περήφανοι είναι οι Αμερικανοί, να κάνει αμερόληπτα τη δουλειά της, η καταδίκη των δύο ανδρών ήταν προϊόν προκατάληψης και διακρίσεων από μεριάς του αμερικανικού εθνικισμού.
NicolaSacco

Γεννήθηκε το 1891, σε μια οικογένεια με δεκαεπτά παιδιά, στο Torremaggiore.Τα χρόνια που πέρασε στο χωριό του, αυτά της παιδικής του ηλικίας, ήταν τα πιο γλυκά της ζωής του.Σε ηλικία 14 ετών αφήνει το σχολείο για να δουλέψει στα χωράφια, ως εργάτης γης.Παρέα με τον αδελφό του Sabino, ονειρεύεται ταξείδια και τη φυγή για την Αμερική, τη «Γη της Επαγγελίας».Το όνειρό τους πραγματοποιείται και μια μέρα του 1908 ξεμπαρκάρουν στην Αμερική.Ο Nicola ήταν 17 ετών.

Ο Sabino δεν υπομένει την εξορία και τη ζωή του μετανάστη και, σε λιγότερο από ένα χρόνο, επιστρέφει στο χωριό. Ο Nicola επιμένει. Μαθαίνει επάγγελμα και ειδικεύεται στην κατασκευή παπουτσιών. Το 1913 γίνεται μέλος σε μια αναρχική ομάδα με το όνομα «Κύκλος Κοινωνικών Μελετών» και συμμετέχει στη διοργάνωση συναντήσεων σε γειτονικές πόλεις, μοιράζει φυλλάδια και πολιτικό υλικό, οργανώνει εράνους υπέρ των απεργών και συνοδεύει τουςTrescaκαι Galleani, γνωστούς επαναστάτες και αναρχικούς.
Το 1916, η ομάδα του διοργανώνει μια συνάντηση στο Milford, με σκοπό να συγκεντρώσει πόρους για την υποστήριξη των απεργών ενός εργοστασίου της Minnesota. Καθώς η αστυνομία δεν είχε επιτρέψει τη συνάντηση, οι ομιλητές συλλαμβάνονται και, μαζί τους, ο Sacco. Καταδικάστηκε στην πληρωμή κάποιου προστίμου και αυτή ήταν η μοναδική του καταδίκη, μέχρι εκείνη τη νύχτα του Μάη του 1920, που συνελήφθη μέσα σε ένα τραμ του Brokton.
BartolomeoVanzetti

«Ανώνυμος, μέσα στο πλήθος των ανωνύμων».Έτσι περιγράφεται στην αυτοβιογραφία του των είκοσι σελίδων, που έγραψε μέσα στη φυλακή του Charlestown, με τίτλο «Ιστορία μιας ζωής προλεταρίου».
Ο Bartolomeo γεννήθηκε το 1888, σ’ ένα μικρό χωριό του Piemonte, το Villafalleto.Ιδιαίτερα χαρισματικό και έξυπνο παιδί, με τεράστια έφεση για μάθηση, θα γινόταν, σύμφωνα με τους δασκάλους του, δάσκαλος ο ίδιος ή ακόμα και φιλόσοφος. Ο πατέρας του, εκτιμώντας πως οι σπουδές κόστιζαν πολύ, προτίμησε να τον βάλει, ως μαθητευόμενο, να μάθει την τέχνη του ζαχαροπλάστη, παρά να τον αφήσει να συνεχίσει τις σπουδές του. Από τόπο σε τόπο, δουλεύοντας σκληρά από πόλη σε πόλη, άρπαξε μια σοβαρότατη πλευρίτιδα, που ανάγκασε τον πατέρα του να τον αναζητήσει στο Τορίνο και να τον πάρει μαζί του στο σπίτι. Οι μέρες που πέρασε στο χωριό του αναρρώνοντας, με τη στοργική φροντίδα της μάνας του, έγραψε αργότερα πως ήταν οι πιο όμορφες της ζωής του.
Η ευτυχία του όμως δεν ήταν παρά εφήμερη, καθώς η μητέρα του, χτυπημένη από τον καρκίνο, θα πεθάνει μετά από τρεις μαρτυρικούς μήνες. Ο Vanzetti την περιποιήθηκε με την ίδια στοργή και αφοσίωση που τον είχε περιθάλψει και εκείνη. Μετά το θάνατό της έφυγε για την Αμερική, μέσω Χάβρης, έχοντας διασχίσει τη Γαλλία με τα πόδια. Από τη Νέα Υόρκη βρίσκεται στο Πλύμουθ, όπου και παραμένει. Εκεί ανδρώνεται, δουλεύοντας σκληρά σε διάφορες πόλεις, κάνοντας όλα τα επαγγέλματα που βρίσκονταν στο τελευταίο σκαλί της κοινωνικής κλίμακας.
Για να αντισταθμίσει την έλλειψη μόρφωσης που τον απασχολούσε ιδιαίτερα, ο Vanzetti διαβάζει μανιωδώς. Δαρβίνος, Σπένσερ, Ουγκώ, Ζολά και Τολστόι συγκαταλέγονται ανάμεσα στα αναγνώσματά του, αλλά πολύ γρήγορα πείθεται πως μόνο η αναρχία θα ελευθέρωνε την ανθρωπότητα από τις αλυσίδες της και άρχισε να εμβαθύνει στη μελέτη των έργων των Προυντόν, Κροπότκιν και Μαλατέστα, τους οποίους αγαπούσε ιδιαίτερα.
Αρχικά εργάστηκε, όπως οι περισσότεροι ιταλοί μετανάστες, στη Σχοινοποιΐα του Πλύμουθ. Χάνει τη δουλειά του μετά από τη συμμετοχή του σε μιαν απεργία μακράς διαρκείας, το 1916.Ένας συμπατριώτης του, που επιστρέφει στην Ιταλία, του πουλάει τη χειράμαξα του και την «επιχείρησή» του, ως πλανόδιος πωλητής ψαριών. Με αυτή την καινούρια του ιδιότητα, ο Vanzetti έγινε γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός στη συνοικία. Πεταχτά μήλα προσώπου, μουστάκια που κατέβαιναν, φιλικός με τα παιδιά που τον φώναζαν «Bart», πραγματοποιούσε καθημερινά τις παραδόσεις ψαριών σε αυτούς τους φτωχικούς δρόμους, τους γεμάτους από ιταλούς και πορτογάλους μετανάστες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου