Η οργή των εργαζομένων και της νεολαίας, εκφράστηκε μαζικά στην πανεργατική απεργία της 20ης Φλεβάρη

δεκάδες χιλιάδες κόσμου στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα. Πάνω από 160.000 οι διαδηλωτές στην Αθήνα, μεγάλη συγκέντρωση και στη Θεσσαλονίκη. Σε πολλές επαρχιακές πόλεις το παρών έδωσαν και οι αγρότες με τα τρακτέρ τους. Η οργή των εργαζομένων και της νεολαίας, που εκφράστηκε μαζικά στην πανεργατική απεργία της 20ης Φλεβάρη, «τράβηξε την κουρτίνα» και «ξεγύμνωσε» το κλίμα τεχνητής αισιοδοξίας που καλλιεργεί η συγκυβέρνηση.

Με με­γά­λα πο­σοσ­στά συμ­με­το­χής στην απερ­γία, τόσο στο δη­μό­σιο, όσο και στον ιδιω­τι­κό τομέα, χι­λιά­δες ερ­γα­ζό­με­νοι, ανέρ­γοι, νέ­οι-ες και συ­ντα­ξιού­χοι πλημ­μύ­ρι­σαν τους δρό­μους της Αθή­νας, συ­γκρο­τώ­ντας ένα εντυ­πω­σια­κό απερ­για­κό πο­τά­μι. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι όταν η κε­φα­λή της πο­ρεί­ας βρι­σκό­ταν στο Σύ­νταγ­μα, τα τε­λευ­ταία μπλοκ ήταν ακόμα στο Μου­σείο. Εκεί είχε δώσει ρα­ντε­βού και η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των δια­δη­λω­τών, ενώ στο Πεδίο του Άρεως και στην επί­ση­μη εξέ­δρα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕ­ΔΥ βρέ­θη­καν μόνο με­ρι­κές εκα­το­ντά­δες κό­σμου, δείγ­μα της ανυ­πο­λη­ψί­ας στην οποία έχουν πε­ριέλ­θει οι συμ­βι­βα­σμέ­νες ηγε­σί­ες των δύο συ­νο­μο­σπον­διών.

Τα μπλοκ των συν­δι­κά­των που βρί­κο­νται εδώ και τρία χρό­νια σε συ­νε­χείς κι­νη­το­ποι­ή­σεις ήταν εκεί ξανά, με με­γά­λη συμ­με­το­χή των μελών τους: ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΠΟ­Ε­ΔΗΝ, ΓΕ­ΝΟΠ-ΔΕΗ, ΟΛ­ΜΕ-ΔΟΕ, καθώς και πολλά πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία, όπώς του ΤΤ, του ΙΓΜΕ, των ερ­γα­ζο­μέ­νων στον ΟΚΑΝΑ, στα φρο­ντι­στή­ρια, σε υπουρ­γεία και ορ­γα­νι­σμούς του δη­μο­σί­ου κ.α. Ση­μα­ντι­κή πα­ρου­σία και της νε­ο­λαί­ας, μέσα σε μπλοκ φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων και σω­μα­τεί­ων.

Ιδιαί­τε­ρα εντυ­πω­σια­κό το μπλοκ των νέων του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όπως άλ­λω­στε και η συ­νο­λι­κή πα­ρου­σία του φορέα της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς. Όπως και στις τε­λευ­ταί­ες απερ­γί­ες, έτσι και σή­με­ρα, χι­λιά­δες μέλη και μη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πο­ρεύ­τη­καν με τα πανό δε­κά­δων το­πι­κών ορ­γα­νώ­σε­ών του και τις κόκ­κι­νες ση­μαί­ες του σχή­μα­τος ή των συ­νι­στω­σών του. Ογκώ­δης και η συ­γκέ­ντρω­ση του ΠΑΜΕ που προ­πο­ρεύ­τη­κε ξε­κι­νώ­ντας από την Ομό­νοια.

Δια­δη­λώ­σεις πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν την Τε­τάρ­τη και σε άλλες με­γά­λες πό­λεις της χώρας. Στη Θεσ­σα­λο­νί­κη πλή­θος κό­σμου συμ­με­τεί­χε στις απερ­για­κές συ­γκε­ντρώ­σεις που ξε­κί­νη­σαν από διά­φο­ρα ση­μεία της πόλης, όμως όλες κα­τέ­λη­ξαν στο υπουρ­γείο Μα­κε­δο­νί­ας - Θρά­κης. Χι­λιά­δες δια­δη­λω­τές στην Πάτρα και το Ηρά­κλειο. 

Παρά το σύ­νη­θες κλίμα εκ­φο­βι­σμού με τους κλει­στούς σταθ­μούς του Μετρό και την αστυ­νο­μο­κρα­τία, το δυ­να­μι­κό που αντι­στέ­κε­ται τρία χρό­νια τώρα στη βαρ­βα­ρό­τη­τα των μνη­μο­νί­ων, επι­μέ­νει σε αγω­νι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση και μα­ζι­κο­ποιεί τις απερ­για­κές συ­γκε­ντρώ­σεις, εντεί­νο­ντας τα αδιέ­ξο­δα της συ­γκυ­βέρ­νη­σης. Η κοι­νω­νία που υπο­φέ­ρει, δεν πεί­θε­ται από τα ευ­χο­λό­για του Σα­μα­ρά και ανα­ζη­τά τον τρόπο να ανα­τρέ­ψει την πο­λι­τι­κή της φτώ­χειας και της ανερ­γί­ας.

Σε αυτή την ανά­γκη για πο­λι­τι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό και προ­ο­πτι­κή ανα­τρο­πής, ο ρόλος της Αρι­στε­ράς και των αγω­νι­στών της βάσης των σω­μα­τεί­ων θα είναι κα­θο­ρι­στι­κός. Το στοι­χείο των δε­κά­δων εξορ­μή­σε­ων και συ­νε­λεύ­σε­ων σε χώ­ρους δου­λειάς για την ορ­γά­νω­ση της γε­νι­κής απερ­γί­ας, η ενερ­γο­ποί­η­ση σύσ­σω­μου του δυ­να­μι­κού του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για την επι­τυ­χία της, είναι στοι­χεία που πρέ­πει να κρα­τή­σου­με και να ενι­σχύ­σου­με στο νέο γύρο κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων που ξε­κι­νά­ει. Τα νέα μέτρα, η κα­τάρ­γη­ση των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, η έντα­ση της κα­τα­στο­λής και οι «εκτρο­πές» είναι εδώ.

Το κα­θή­κον της κλι­μά­κω­σης και του κα­λύ­τε­ρου συ­ντο­νι­σμού των αγώ­νων μας, με ακόμα πιο μα­ζι­κές και δυ­να­μι­κές πο­ρεί­ες, με πα­ρα­τε­τα­μέ­νο απερ­για­κό-πο­λι­τι­κό αγώνα, θα είναι ο κρί­σι­μος πα­ρά­γο­ντας για πέσει η κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά, για να τσα­κί­σου­με τα μνη­μό­νια, να ανα­τρέ­ψου­με την λι­τό­τη­τα και για να δη­μιουρ­γή­σου­με το ηγε­μο­νι­κό ρεύμα που θα εκ­προ­σω­πη­θεί από την κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς. 

Η άρ­χου­σα τάξη και τα κόμ­μα­τά της τρέ­μουν μια τέ­τοια προ­ο­πτι­κή και θα κά­νουν τα πάντα για να την ακυ­ρώ­σουν. Είναι χρέος του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς, να κάνει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τον εφιάλ­τη τους.