ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Του Πάνου Τριγάζη*
Η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη εξακολουθεί να εμπνέει και να κινητοποιεί. Χρειαζόμαστε το ανυπότακτο πνεύμα του, την αγωνιστικότητά του και το αλληλέγγυο παράδειγμά του, ιδιαίτερα σήμερα, που η Ελλάδα βουλιάζει σε μια πολυδιάστατη κρίση
Ανάμεσα στις πολλές στρογγυλές επετείους (120 χρόνια από την πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα, 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου) που καλούμαστε να τιμήσουμε το 2013 ξεχωρίζουν τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη (22 Μαΐου) και τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μαραθωνοδρόμου της Ειρήνης. Προτείνω ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ να κηρύξει το 2013 Έτος Λαμπράκη, έτος πολύμορφης δράσης και πρωτοβουλιών για την ειρήνη, τη δημοκρατία και την κοινωνική αλληλεγγύη.
Ας θυμηθούμε ότι ο Γρ. Λαμπράκης δολοφονήθηκε ένα μήνα μετά την πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης (21 Απριλίου 1963), ύπουλα χτυπημένος από το φασιστικό παρακράτος.
Η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη συνδέει αγώνες και αιτήματα πολλών δεκαετιών του ελληνικού λαού. Υπήρξε αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, βουλευτής της Αριστεράς από το 1961, εκλεγμένος στην Α’ Πειραιά, πολυβαλκανιονίκης στον στίβο, υφηγητής της Ιατρικής, ηγετική μορφή του κινήματος ειρήνης. Υπηρέτησε την υπόθεση της κοινωνικής αλληλεγγύης τόσο στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, όσο και μεταπολεμικά, προσφέροντας ως γιατρός δωρεάν τις υπηρεσίες του σε άπορους συμπολίτες του, χωρίς να κάνει καμία διάκριση.
Στη διάρκεια του Έτους Λαμπράκη καλούμαστε να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο τη μορφή του Λαμπράκη που πορεύεται από τον Μαραθώνα κρατώντας το πανό του Ολντερμάστον με τη λέξη «Ελλάς» στη μία όψη και “Greece” στην άλλη. Πορεία που είχε απαγορευθεί από την τότε κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά κινητοποίησε χιλιάδες πολίτες, κορυφαίους διανοούμενους και πολλούς νέους, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του Συνδέσμου Νέων «Μπέρτραντ Ράσσελ» για τον πυρηνικό αφοπλισμό, που είχε πρόεδρο τον αείμνηστο Μιχάλη Περιστεράκη και γεν. γραμματέα τον Νίκο Κιάο.
Θα είναι ευκαιρία το Έτος Λαμπράκη να θυμηθούμε με ποιες μορφές και με ποια αιτήματα ο ελληνικός λαός ξεσηκώθηκε, μετατρέποντας την κηδεία του Λαμπράκη σε μεγάλο λαϊκό ποτάμι που η Αθήνα είχε να δει από την απελευθέρωσή της από τους Γερμανούς. Να αντλήσουμε διδάγματα από τη «δημοκρατική παλίρροια», ιδιαίτερα στον χώρο της νέας γενιάς, με κύρια έκφραση τη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Μίκη Θεοδωράκη τον Ιούνιο του 1963. Να εμπνευστούμε από τον λαϊκό εκείνο ξεσηκωμό, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «Ελληνικός Μάης του '63», ο οποίος οδήγησε στην ήττα της ΕΡΕ στις εκλογές του Νοέμβρη 1963 και του Φλεβάρη 1964. Να θυμηθούμε και να στοχαστούμε πώς η, τότε, ισχυρή τάση προς τη δημοκρατική ανέλιξη του τόπου ανεκόπη βίαια με το παλατιανό πραξικόπημα και την αποστασία του 1965, με αποκορύφωμα της εκτροπής το αμερικανόπνευστο στρατιωτικοφασιστικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.
Μπορούμε και χρειάζεται και σήμερα να διακηρύξουμε ότι «Ο Λαμπράκης Ζει». Γιατί η ειρήνη δοκιμάζεται, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή μας και στον κόσμο.
Ο Λαμπράκης ζει και ενώνει τη βροντερή φωνή του με όλη την ανθρωπότητα, απαιτώντας «Ποτέ πια πόλεμος – Ποτέ πια φασισμός», «Όχι άλλη Χιροσίμα - Όχι άλλο Τσέρνομπιλ - Όχι άλλη Φουκουσίμα».
Πάνω απ’ όλα, ο Λαμπράκης ζει ως σύμβολο ανυποχώρητου αγώνα και ενότητας της Αριστεράς, την οποία υπηρέτησε και ο ίδιος συμπαρατασσόμενος με την ΕΔΑ στα δύσκολα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια.
Ο Λαμπράκης ζει γιατί παραμένουν ζωντανά τα οράματά του και σήμερα, μέσα στους σύγχρονους κοινωνικούς, φιλειρηνικούς και οικολογικούς αγώνες.
Η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη εξακολουθεί να εμπνέει και να κινητοποιεί. Χρειαζόμαστε το ανυπότακτο πνεύμα του, την αγωνιστικότητά του και το αλληλέγγυο παράδειγμά του, ιδιαίτερα σήμερα που η Ελλάδα βουλιάζει σε μια πολυδιάστατη κρίση, την οποία εκμεταλλεύονται οι νεοναζί, κερδοσκοπώντας πολιτικά και σκορπώντας τον φόβο στην ελληνική κοινωνία και το ρατσιστικό μίσος για τους μετανάστες.
Ο Λαμπράκης αποτελεί πηγή αγωνιστικής έμπνευσης και σήμερα, που η ελληνική κοινωνία καλείται να σταθεί όρθια απέναντι στην πιο άγρια νεοφιλελεύθερη επιδρομή, που πηγάζει από τα διαδοχικά Μνημόνια και να τα αποκρούσει, ανοίγοντας τον δρόμο για την Ελλάδα του 21ου αιώνα, με τον ελληνικό λαό κυρίαρχο και συνδημιουργό μιας άλλης Ευρώπης.
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Ειρήνη και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
HAYGH
Του Πάνου Τριγάζη*
Η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη εξακολουθεί να εμπνέει και να κινητοποιεί. Χρειαζόμαστε το ανυπότακτο πνεύμα του, την αγωνιστικότητά του και το αλληλέγγυο παράδειγμά του, ιδιαίτερα σήμερα, που η Ελλάδα βουλιάζει σε μια πολυδιάστατη κρίση
Ο γιατρός Γρηγόρης Λαμπράκης με την μητέρα του στο γραφείο του στην κλινική
Ανάμεσα στις πολλές στρογγυλές επετείους (120 χρόνια από την πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα, 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου) που καλούμαστε να τιμήσουμε το 2013 ξεχωρίζουν τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη (22 Μαΐου) και τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μαραθωνοδρόμου της Ειρήνης. Προτείνω ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ να κηρύξει το 2013 Έτος Λαμπράκη, έτος πολύμορφης δράσης και πρωτοβουλιών για την ειρήνη, τη δημοκρατία και την κοινωνική αλληλεγγύη.
Ας θυμηθούμε ότι ο Γρ. Λαμπράκης δολοφονήθηκε ένα μήνα μετά την πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης (21 Απριλίου 1963), ύπουλα χτυπημένος από το φασιστικό παρακράτος.
Η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη συνδέει αγώνες και αιτήματα πολλών δεκαετιών του ελληνικού λαού. Υπήρξε αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, βουλευτής της Αριστεράς από το 1961, εκλεγμένος στην Α’ Πειραιά, πολυβαλκανιονίκης στον στίβο, υφηγητής της Ιατρικής, ηγετική μορφή του κινήματος ειρήνης. Υπηρέτησε την υπόθεση της κοινωνικής αλληλεγγύης τόσο στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, όσο και μεταπολεμικά, προσφέροντας ως γιατρός δωρεάν τις υπηρεσίες του σε άπορους συμπολίτες του, χωρίς να κάνει καμία διάκριση.
Στη διάρκεια του Έτους Λαμπράκη καλούμαστε να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο τη μορφή του Λαμπράκη που πορεύεται από τον Μαραθώνα κρατώντας το πανό του Ολντερμάστον με τη λέξη «Ελλάς» στη μία όψη και “Greece” στην άλλη. Πορεία που είχε απαγορευθεί από την τότε κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά κινητοποίησε χιλιάδες πολίτες, κορυφαίους διανοούμενους και πολλούς νέους, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του Συνδέσμου Νέων «Μπέρτραντ Ράσσελ» για τον πυρηνικό αφοπλισμό, που είχε πρόεδρο τον αείμνηστο Μιχάλη Περιστεράκη και γεν. γραμματέα τον Νίκο Κιάο.
Θα είναι ευκαιρία το Έτος Λαμπράκη να θυμηθούμε με ποιες μορφές και με ποια αιτήματα ο ελληνικός λαός ξεσηκώθηκε, μετατρέποντας την κηδεία του Λαμπράκη σε μεγάλο λαϊκό ποτάμι που η Αθήνα είχε να δει από την απελευθέρωσή της από τους Γερμανούς. Να αντλήσουμε διδάγματα από τη «δημοκρατική παλίρροια», ιδιαίτερα στον χώρο της νέας γενιάς, με κύρια έκφραση τη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Μίκη Θεοδωράκη τον Ιούνιο του 1963. Να εμπνευστούμε από τον λαϊκό εκείνο ξεσηκωμό, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «Ελληνικός Μάης του '63», ο οποίος οδήγησε στην ήττα της ΕΡΕ στις εκλογές του Νοέμβρη 1963 και του Φλεβάρη 1964. Να θυμηθούμε και να στοχαστούμε πώς η, τότε, ισχυρή τάση προς τη δημοκρατική ανέλιξη του τόπου ανεκόπη βίαια με το παλατιανό πραξικόπημα και την αποστασία του 1965, με αποκορύφωμα της εκτροπής το αμερικανόπνευστο στρατιωτικοφασιστικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.
Μπορούμε και χρειάζεται και σήμερα να διακηρύξουμε ότι «Ο Λαμπράκης Ζει». Γιατί η ειρήνη δοκιμάζεται, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή μας και στον κόσμο.
Ο Λαμπράκης ζει και ενώνει τη βροντερή φωνή του με όλη την ανθρωπότητα, απαιτώντας «Ποτέ πια πόλεμος – Ποτέ πια φασισμός», «Όχι άλλη Χιροσίμα - Όχι άλλο Τσέρνομπιλ - Όχι άλλη Φουκουσίμα».
Πάνω απ’ όλα, ο Λαμπράκης ζει ως σύμβολο ανυποχώρητου αγώνα και ενότητας της Αριστεράς, την οποία υπηρέτησε και ο ίδιος συμπαρατασσόμενος με την ΕΔΑ στα δύσκολα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια.
Ο Λαμπράκης ζει γιατί παραμένουν ζωντανά τα οράματά του και σήμερα, μέσα στους σύγχρονους κοινωνικούς, φιλειρηνικούς και οικολογικούς αγώνες.
Η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη εξακολουθεί να εμπνέει και να κινητοποιεί. Χρειαζόμαστε το ανυπότακτο πνεύμα του, την αγωνιστικότητά του και το αλληλέγγυο παράδειγμά του, ιδιαίτερα σήμερα που η Ελλάδα βουλιάζει σε μια πολυδιάστατη κρίση, την οποία εκμεταλλεύονται οι νεοναζί, κερδοσκοπώντας πολιτικά και σκορπώντας τον φόβο στην ελληνική κοινωνία και το ρατσιστικό μίσος για τους μετανάστες.
Ο Λαμπράκης αποτελεί πηγή αγωνιστικής έμπνευσης και σήμερα, που η ελληνική κοινωνία καλείται να σταθεί όρθια απέναντι στην πιο άγρια νεοφιλελεύθερη επιδρομή, που πηγάζει από τα διαδοχικά Μνημόνια και να τα αποκρούσει, ανοίγοντας τον δρόμο για την Ελλάδα του 21ου αιώνα, με τον ελληνικό λαό κυρίαρχο και συνδημιουργό μιας άλλης Ευρώπης.
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Ειρήνη και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Εφημερίδα Η ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου